MenuMENU

Jubileumconcert 2012 Soester Mannenkoor Apollo

underline12-10-2012
Jubileumconcert 2012 Soester Mannenkoor Apollo

Als je negentig wordt, is dat uiteraard reden voor een feestje. Dat moeten de leden en het bestuur van Soester mannenkoor Apollo ook gedacht hebben, want op vrijdag 12 oktober werd deze verjaardag gevierd in een uitverkochte Open Hof. Normaal gesproken neem je een cadeautje mee voor de jarige, deze keer was het andersom: Apollo trakteerde de aanwezigen op een mooi en afwisselend jubileumconcert.

Na de inleiding van voorzitter Jos Sesink en het traditionele requiemlied voor de overleden koorleden, deze keer het ingetogen Ecce qoumodo moritur van de Sloveen Gallus, werd begonnen met Trösterin Musik van Anton Bruckner. Niet het aller gemakkelijkste om een feestelijke samenkomst mee te beginnen, maar de mannen van Apollo, onder leiding van dirigent Hans van Rutten, sloegen zich er doorheen, begeleid door Henk Veldman op orgel en Marius van der Kuijl op piano. Vervolgens bracht het jarige koor een mooi en klein gehouden lied van Joanna Kinkel, Ritters Abschied, ook weer fantastisch begeleid door Van der Kuijl. Hierna stonden er twee liederen van Schubert op het programma, Der Lindenbaum, krachtig, warm en solide neergezet door gastbariton Wim Stolp en Die Nacht, subtiel, ingetogen, fraai. Het was hierna wederom de beurt aan solist Wim Stolp, die zich voornamelijk bezighoudt met opera, requiem, operette, musical en licht klassieke muziek. In diesen heiligen Halle, uit Mozarts Die Zauberflöte stond vanaf de eerste tonen als een huis; een vol, warm en uiterst beheerst stemgeluid zorgde voor een perfecte vertolking van dit lied. Na het werkelijk schitterende Still wie die nacht van Bohm en een knap gespeeld intermezzo van Van der Kuijl en Veltman samen aan de piano, was het tijd voor een korte onderbreking.

De negentig mannen van Apollo maakten plaats voor zo´n dertig zangers die zich het Soester Knollenkoor Apollo noemden. Even niet zo serieus, even lachen en meezingen. En daar was het repertoire dan ook naar. Wie schoan os Limburg es, Ik hou van Holland, Den Bosch is mooier dan Parijs, Utrecht (ooit bekend gemaakt door Rijk de Gooijer), en Mijn Soest werden als een meezingmedley gebracht, waarop de zaal enthousiast reageerde. Halverwege deze stedentrip zat ook nog Prendre un enfant par la main van Yves Duteil verstopt, waarvan het knollenkoor de Benny Neijman-vertaling Kom met me mee naar Maastricht zong. Jammer, maar dit nummer liet zich, uiteraard zou ik zeggen, niet zo gemakkelijk omvormen tot een meedeiner, zelfs de drum slaagde daar niet in. Jammer.

Na de pauze stond de stoere, maar ook lichte kant van Apollo op het programma. Het begon goed met Rhythm of life van Cy Coleman uit de musical Sweet Charity. Een lichte en luchtige start van deel twee van dit jubileumconcert. Twee klassiekers volgden. Het overbekend Kalinka, deze keer zonder solist, klonk wat de stemmen betreft geweldig; wat arrangement was het vlak, standaard en zoals we het al honderd keer gehoord hebben. Misschien is deze Russische evergreen alleen maar op deze ene manier te brengen, maar ik zou er als arrangeur graag eens mijn tanden inzetten. Dat het wel degelijk anders kan, hoorden we bij The battle hymn of the Republic. Van der Kuijl begon al met een intrigerende intro, liet het spannende hiervan niet meer los en sleepte zijn persoonlijke inbreng tot het einde toe vakkundig door het nummer heen. Daarbij opgeteld het stemgeluid van Apollo en er wordt weer een klein pareltje afgeleverd. Klasse.

Na nog een kort intermezzo op de piano was het wederom tijd voor Wim Stolp. Die zette met Some enchanted evening uit de musical South Pacific van Rodgers en Hammerstein gelijk het hoogtepunt van de avond neer. Wat een geweldige stembeheersing, wat een warmte en wat een prachtige vertolking van dit lied. En dit, terwijl het een echt Amerikaans nummer is, in het meest perfecte Engels gezongen. Hulde. Na twee gospelsongs, Down by the riverside en The Gospeltrain werd de avond besloten met twee drinkliederen. Aus der Taube in die Tonne en Drinking song maakten het publiek duidelijk dat er bij het jarige Apollo nog wel iets te vieren viel.

Na het dankwoord van de voorzitter besloten Wim Stolp, Marius van der Kuijl en het 90 jaar oude Apollo met een geweldige finale, het Toreadorenlied uit Carmen van Bizet. Gefeliciteerd Apollo, met het jubileum en met dit fantastische concert En, zoals het programmaboekje al zei, op naar de 100 jaar!

Ad van Veen.


Foto's

Nieuwsoverzicht
Soester Mannenkoor Apollo